Jednen z największych zabytków architektury starej Rygi. W kronikach pojawia się o nim wzmianka już w 1209. Był to najważniejszy kościół w średniowiecznej Rydze, przy którym znajdowała się jedna z najstarszych szkół w mieście.
» więcej
Protestancka katedra w Rydze, która została zbudowana około 1211 nad rzeką Dźwiną. Obecnie pozostaje największą średniowieczną świątynią krajów bałtyckich o wysokości 90 m.
» więcej
Świątynię zbudowano dla przebywających w Rydze w celach handlowych obywateli Wielkiej Brytanii. Budowa obiektu zaprojektowanego przez Johanna Felsko trwała od 1857 do 1859. Na budowę zaprojektowanego w stylu neogotyku kościoła zużyto cegłę sprowadzoną specjalnie z Wielkiej Brytanii.
» więcej
Najwyższy obiekt Rygi (Łotwa), trzecia co do wysokości wieża w Europie. Wysokość wieży wynosi 368,5 m. Wybudowana na rzecznej wyspie Zaķusala na Dźwinie, rozpoczęła nadawanie w 1986 roku.
» więcej
Miasto na północy Łotwy położone nad brzegiem Morza Bałtyckiego w odległości 103 km od Rygi. Od paktu wileńskiego w 1561 r. do rozejmu w Altmarku w 1629 r. w granicach I Rzeczypospolitej. W miejscowości znajdował się niegdyś zamek zbudowany przez biskupów ryskich w XIII wieku.
» więcej
Gmina Salacgrīva - jedna ze 109 jednostek administracyjnych na Łotwie powstałych 1 lipca 2009 roku. Stolicą jest Salacgrīva.
» więcej
W polskiej historiografii miasto Salacgrīva jest znane, pod historyczną nazwą Salis, z uwagi na stoczoną w 11 października 1609, zwycięską bitwę morską podczas walk w Inflantach. Polska flota sformowana przez hetmana Chodkiewicza zniszczyła dwa szwedzkie statki w miejscowym porcie.
» więcej
Budynek szkolny zbudowano w 1901 roku, według projektu architekta Bruggera, w stylu secesyjnym. Od zewnątrz ściany pokryte są cegłą glazurowaną, fronton ozdobiony jest herbem Bytomia. Ponad dwuspadowym dachem krytym dachówką wznosi się wieżyczka zegarowa z dzwonem nakryta kopulasto zdobiona szczytami o falistym, secesyjnym konturze.
» więcej
Każdy kolejny kwadrans jest wybijany gongiem odpowiednią ilość razy - pierwszy kwadrans - raz, drugi - dwa razy etc.
» więcej
Budynek szkolny potocznie nazywany jest Sikorakiem, ze względu na położenie na pl. Sikorskiego w Bytomiu. W związku z tym jako patrona szkoły często mylnie podaje się Władysława Sikorskiego.
» więcej
Elektrociepłownia znajduje się w Bytomiu, dzielnicy Szombierki. Obiekt znajduje się na Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego. W 1925 roku na wieży elektrowni zamontowano czterostronny zegar marki Siemens und Halske, sprzężony z 54 zegarami działającymi w zakładzie.
» więcej
Ryś (seria PKP T49) – parowóz wąskotorowy, tendrzak, produkowany w Polsce od 1946 roku, przeznaczony do pracy głównie na kolejach leśnych i przemysłowych, o prześwicie toru 600/750/785 mm. Była to wersja niemieckiego parowozu Riesa.
» więcej
Pierwowzorem parowozów Ryś były niemieckie przemysłowe parowozy wąskotorowe Riesa, konstrukcji zakładów Henschel, przeznaczone do poruszania się po torze o szerokości 600 mm, których 57 sztuk zbudowano w zakładach Fablok w Chrzanowie na niemieckie zlecenie w latach 1940-1941.
» więcej
Parowóz wąskotorowy typu WC, zbudowany w roku 1917 w A. Borsig GmbH, Berlin – Tegel, użytkowany w Elektrociepłowni Wrocław. Eksponat Skansenu Maszyn Parowych i Parowozów przy kopalni zabytkowej w Tarnowskich Górach.
» więcej
Parowóz bezogniowy, zwany także pasożytem, to parowóz nieposiadający paleniska. Stosowany był w miejscach zagrożonych wybuchem, np. w rafineriach, składach materiałów łatwopalnych itp. Zamiast kotła parowego wyposażony był w ciśnieniowy zasobnik pary, w którym para była uzupełniana okresowo z kotłowni.
» więcej
Używany razem z parowozem wąskotorowym Las 49.
» więcej
Parowóz wąskotorowy LAS 49 z wagonem platformą został skonstruowany w Fabryce Lokomotyw w Chrzanowie na bazie parowozu Ryś konstrukcji niemieckiej. Ogółem do 1958 roku wyprodukowano ich w Fabloku 640 sztuk.
» więcej
Parowozy tego typu używane były głównie do transportu towarowego podczas produkcji i obróbki drewna, rzadko do przewozów osobowych.
» więcej
Parowóz opracowany w fabryce w Kołomnie, jako nowy standardowy typ parowozu dla potrzeb radzieckich kolei wąskotorowych. W Polsce oznaczone były początkowo jako seria Px2 lub Px3 (lokomotywy zmodyfikowane, o większej mocy), a od 1961 roku jako seria Px5 lub Px6.
» więcej
Dwucylindrowa maszyna wyciągowa o wadze 150 ton z kołem pędnym typu Koeppe o średnicy 7 metrów. Jej głównym elementem jest linopędnia, napędzana silnikiem, przez układ sterowania i regulacji prędkości.
» więcej
Wyprodukowana w 1907 r. w "Gutehoffnungshuette Sterkrade". W 1925 r. została zmodernizowana w "Donnersmarckhuette" w Hindenburgu.
» więcej
Przewoźny zespół napędowy, zawierający: kocioł parowy, maszynę parową i urządzenie transmisyjne, konstrukcyjnie zbliżony do małego parowozu, ale bez własnego napędu. Kocioł wyprodukowany w 1900 r. Był użytkowany w kopalni gazu "Sanok".
» więcej
Silnik pochodzi z Zakładów Wodociągowych Staszic z Rept Śląskich z 1926 roku.
» więcej